Terug - Item van de maand februari 2021

Op 27 februari 1917, nog voordat de Verenigde Staten op 6 april 1917 de oorlog verklaarden aan Duitsland, presenteerde John Browning in Washington twee door hem ontwikkelde vuurwapens aan een grote delegatie van hooggeplaatste militairen, politici en journalisten.

Een van deze wapens was de Browning Machine Rifle en werd vrijwel direct goedgekeurd. Het zou uiteindelijk worden opgenomen in het arsenaal van de Amerikaanse krijgsmacht als Rifle, Caliber .30, Automatic, Browning, M1918 maar bekend komen te staan als de Browning Automatic Rifle (BAR).

Het wapen was ontworpen als een automatisch geweer voor infanteristen en voldeed aan alle eisen. In september 1918, slechts twee maanden voor het einde van de Eerste Wereldoorlog, werd het voor het eerst door Amerikaanse troepen in het gevecht gebruikt.

Een doorontwikkeling van het wapen leidde tot de BAR M1918A2. De aanpassing die het meest in het oog sprong was de toevoeging van een tweepootsteun aan de voorzijde van het wapen. Dit was mede het gevolg van de veranderende rol die het wapen bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in het Amerikaanse leger kreeg: als licht machinegeweer moest het dienen ter ondersteuning aan een team van twaalf infanteristen.

Een van de grootste tekortkomingen in deze rol was de relatief beperkte capaciteit van het magazijn. Doordat dit slechts 20 patronen kon bevatten, moesten magazijnen voortdurend gewisseld worden en moesten er door meerdere militairen in een team magazijnen meegedragen worden om voldoende munitie voor het wapen ter beschikking te hebben. Ook vereiste het wapen zeer regelmatig een nauwkeurige onderhouds- en schoonmaakbeurt, iets dat in het veld niet altijd mogelijk was.

Desondanks werd de BAR gedurende de gehele Tweede Wereldoorlog op grote schaal in de Amerikaanse krijgsmacht gebruikt. Het was betrouwbaar en in de handen van een geoefend schutter een geducht wapen, geliefd onder de troepen door de vuurkracht en de bescherming die het daarmee kon bieden.